Ayaz İle İlgili Güzel Sözler
Ayaz düştü kalbime gelsen de bir gelmesen de, sevsen de bir sevmesen de.
Bakma sen yaz olduğuna, bakma sen havanın insanı eritecek gibi olmasına, içim ayazdır benim.
Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz. “Atasözü”
Gündüzün rengine benzemez gecenin rengi, üşütür ayaz, korkutur karanlık, bir gariplik bir hüzün var içimde, ya bu şehirde ben fazlayım ya da yanımda biri eksik.
Sen gidersen başkent gider, içim üşür ayaz düşer. İzmir de konak meydanı, İstanbul da taksim düşer “Ümit Yaşar Oğuzcan”
Kış ayaz düşer derlerdi ama insanın yüreği soğuyunca her mevsim ayaz düşermiş.
Ayazlı havalarda sevdim seni, buğulu camlara yazdım adını, saydım yağmur yağarken birlikte yürüdüğümüz her adımı.
Ayrılığın resmini çizdim sarı odalara, yüreğimi soğuttum zemheri ayazında. Sonra uzun uzun rüzgarın gülüşünü seyrettim çaresizce. Ve gecenin en koyulaştığı yerde ölümü kucakladım masmavi yüreğimle.
Yokluğun çok soğuk gecenin ayazında üşüyorum ellerim ellerini arıyor, gözlerim gözlerine dalıyor.
Ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum göz pınarlarımı ayaz vurdu.
Ne zaman biter bu ayazlar güzel annem dediğim aman annem “ mevsimin ayazı biter de insanın ayazı hiç bitmez oğul” derdi.
Sen bu bedene düşmüş cemresin, artık ne ayaz vurur, ne soğuk.
Ben seni İstanbul boğazında değil, Ankara’nın ayazında sevdim.
Biz birbirimizi çok sevdik be gülüm ama ayaz vurdu sevgimizi, kuruttu aşkla bakan gözlerimizi, sevgiyle tutan ellerimizi ve sevdiğim bizim yüreğimiz hep ayaz.
Bir kapı önündeyim girsem suç, gitsem ayaz. “Şükrü Erbaş”
Varsın sana kavuşayım da zemheri ayazı olsun, varsın senin yanında huzur bulayım da her mevsim soğuk olsun.
Gök mavi, yer karbeyaz, duman duman içinde kül rengi efkarlı bakışlar, pencere kenarında, kuru ayaz bir yolculuktur ömür dediğin. “Ahmet Batman”
Üşüyorsam ve tir tir titriyorsam sanma gecenin soğuğundandır, sensizliğin ayazındandır.
Bir gün dudakların kurursa okyanusu getiririm sana. Akşam ayazında titrersen güneşi getiririm sana. Eğer gönlün bir sevgi ararsa kalbimi söküp getiririm sana.
Koysan yüreğimin pervazlarına bilmem ısınır mı ayaz ellerin. “Nurullah Genç”
Sıcak, sinek, yağmur, çamur, ayaz… Hayat bu. Geçim derdi. Savaşmak lazım, savaşacağız. “Orhan Kemal”
Dışarısı ayaz, dışarısı hasret. Yüreğimde yangın var, sevdan ile söndürme beni.
Bu gece gözlerini göremeyebilirim, bu kalbi belki sana belki dağlara verebilirim. Bekleme bu ayaz kış gününde gelemeyebilirim.
Buz kesti odalar o gidince. Geniş bir yaz mevsimiymiş o benim hayatımda. Kalbime ayaz vurunca anladım. “Poyraz Demir”
Her ayaz geceyi beklemez, erken düşer yüreklere.
Geceler ayaz, üşüyorum, üstümü örtsene annem. Eller yaban, eller yalan. İçim yanıyor.
Aşkın Ekim’i Kasım’ı olmaz ki. Ilık bir ekim sabahında, ayaz bir Şubat akşamında ya da Temmuz güneşinde sevemez miyim? Severim. Hem de çok!
Hiç bilmediğim bir yerdeyim şimdi. Hem deniz hem dağ…Hem sıcak, hem ayaz…Hem sessiz, hem avaz avaz… “Melike İlgün”
Yağmur çatısı delik olana yağar. Ayaz, penceresi kırık olanın evine doluşur. Güneş ise çalışmadığı takdirde aç kalacak olanın beynini kızartır. “Kolektif”
Mevsimlerim kış iken, baharım hiç gelmedi, öyle ortada kaldım, zemheri ayazında, engel varken önümde, yollarımı çelmedi, derin hüsrana daldım, zemheri ayazında.
Ranzam soğuk, ranzam ayaz, ranzam kar, altımda demir, üstümde ışık, yanımda duvar, üşür ellerim sensiz ellerim öksüz ellerim. “Nevzat Çelik”
Buzlarla sürmelenmiş ayazlarda, yalnız ve sensizim
Bir kış geldin bu cihana, ayaz vurmuş bir cansın sen.
Yokluğunda üşüyorum sensiz, gecelerim ayaz kesiyor.
Koca çınarımız, annemize. Yamandır şu zemheri ayazları.
Geceler soğuk, geceler ayaz. Geleceksen ne olur etme naz.
Hiç üşümedim zemherinin ayazında. Huzur buldum yanında.
Ben seni İstanbul boğazında değil, Ankara’nın ayazında sevdim.
Zaman ıssız, yürekler yalnız ise ayaz gecelerin ateşi; yüreğin olur.
Üşüyüp titremen gecenin soğuğundan değil, yalnızlığının ayazındandır.
Dışarısı ayaz, dışarısı hasret. Yüreğimde yangın var, sevdan ile söndürme beni.
Kar yağar ayaz olur, her yer bembeyaz olur. İnancım o ki benim, eden elbette bulur.
Geceler ayaz, üşüyorum, üstümü örtsene annem. Eller yaban, eller yalan. İçim yanıyor.
Hatırla sevgili, şarkılar dinlerken ayazlı Ankara gecelerinde, nasılda üşürdü eksik yanlarımız.
Allah’ım beni öyle bir sonbahar ayazı öldür ki, sevdiğim mezarıma koyacak tek bir gül bile bulamazsın.
Geceler sessiz, soğuk, ayaz. Sevgim o kadar sıcak ki onu gönderiyorum sana, ört üstüne sakın üşüme diye.
Bu gece gözlerini göremeyebilirim, bu kalbi belki sana belki dağlara verebilirim. Bekleme bu ayaz kış gününde gelemeyebilirim.
Elma yanakların buzlar keserken, kahreder havlayan uyuzlar beni. Kırbaç gibi rüzgar sertçe eserken, zemheride vurur ayazlar beni.
Niçin benim bahtıma, ya ayaz düşer, ya kar? Dondurucu bir soğuk, vurur, sinemi yakar, mevsimler hep kış mıdır, hani, nerede bahar?
Kaderime yama olmuş yar nazı, bilmem nasıl silinecek bu yazı. Göre göre boy veriyor gerçekten, yüreğimde bir sevdanın ayazı.
Ayazında kırılırım, soğuğunda vurulurum sevdiğim, can evimden Vurulurum, Hasretin düşer sol yanıma, soluk soluğa yüreğim düşer kırılırım.
Aşkın Ekim’i Kasım’ı olmaz ki. Ilık bir ekim sabahında, ayaz bir Şubat akşamında ya da Temmuz güneşinde sevemez miyim? Severim. Hem de çok!
Bir gün dudakların kurursa okyanusu getiririm sana. Akşam ayazında titrersen güneşi getiririm sana. Eğer gönlün bir sevgi ararsa kalbimi söküp getiririm sana.
Gündüzün rengine benzemez gecenin rengi, üşütür ayaz korkutur karanlık, bir gariplik bir hüzün var içimde, ya bu şehirde ben fazlayım ya da yanımda biri eksik.
Mevsimlerim kış iken, baharım hiç gelmedi, öyle ortada kaldım, zemheri ayazında, engel varken önümde, yollarımı çelmedi, derin hüsrana daldım, zemheri ayazında.
Güneşin rengine benzemez gecenin rengi üşütür ayaz korkutur karanlık bugün bir gariplik bir hüzünlük var yüreğimizde ya biz fazlayız bu şehirde ya da bir dost eksik
Ayrılığın resmini çizdim sarı odalara, yüreğimi soğuttum zemheri ayazında. Sonra uzun uzun rüzgarın gülüşünü seyrettim çaresizce. Ve gecenin en koyulaştığı yerde ölümü kucakladım masmavi yüreğimle.
Gecelerden ayazı sevmem. Ya gündüz olmalı ya gece. Namludan çıkan kurşun, ya kalbimin derinlerinden vurmalı, ya namludan hiç çıkmamalı. İnsan sevdiğini ya ölümüne sevmeli. Ya hiç sevmemeli.